#008 Ξυλοδαρμός δημοσιογράφου που ερευνούσε για νοθεία στις βρετανικές εκλογές

Στο στόχαστρο αγνώστων που φαίνεται να ήθελαν να του κλείσουν το στόμα βρέθηκε ο Jerome Taylor, ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας Independent, ο οποίος λίγες μόλις μέρες πριν τις βρετανικές εκλογές δέχθηκε επίθεση, ενώ διερευνούσε ισχυρισμούς περί απάτης κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας στο ανατολικό Λονδίνο. Ο Taylor γρονθοκοπήθηκε όταν άρχισε να υποβάλει ερωτήσεις σε ντόπιους κατοίκους.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η επίθεση ξεκίνησε όταν αποκάλυψε σε δύο Ασιάτες εφήβους ότι είναι δημοσιογράφος της Independent και έψαχνε στην περιοχή για να μιλήσει σε ένα ντόπιο υποψήφιο των δημοτικών εκλογών, ο οποίος σύμφωνα με τις εικασίες προσπάθησε να νοθεύσει την εκλογική διαδικασία.

Ο ένας από τους δύο ζήτησε να δει το σημειωματάριο του δημοσιογράφου.
«Εγώ αρνήθηκα και ήρθε πρώτη γροθιά. Προσγειώθηκε κατ ευθείαν στη μύτη μου, γεμίζοντας το πρόσωπό μου με αίματα και δάκρυα. Ύστερα δέχθηκα και άλλη γροθιά και άλλη».

Όταν έπεσε κάτω ο άτυχος ρεπόρτερ του επιτέθηκαν και άλλα άτομα μη μπορώντας να αποφύγει τη βίαιη επίθεση: «Προσπάθησα να προστατέψω τον εαυτό μου, αλλά οι επιτιθέμενοι αυξήθηκαν. Υποθέτω πως ήρθαν ακόμα τέσσερα με έξι άτομα. Καθώς έπεσα κάτω ο ένας από αυτούς με χτύπησε επανειλημμένα στο πίσω μέρος του κεφαλιού με ένα κώνο».

Ο Taylor ερευνούσε πρόσφατους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους οι ταχυδρομικές καταχωρίσεις ήταν παρά πολύ υψηλές από εκείνη την γειτονιά. Ακόμα και σε περιπτώσεις 14 καταχωρίσεων προέρχονταν από κατοικίες που μπορούν να στεγάσουν μόνο δύο έως τρία άτομα.

Το δημοσιογράφο τον έσωσε ένας περαστικός ο οποίος άκουσε τις κραυγές μιας γυναίκας που σοκαρίστηκε όταν είδε τον Taylor πεσμένο να τον χτυπάνε βίαια και επενέβη. «Ανατριχιάζω να σκεφτώ τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε το θάρρος να αναλάβει δράση και δεν μπορώ να τον ευχαριστήσω αρκετά για ότι έκανε. Μου ξέπλυνε το πρόσωπο και ειδοποίησε την αστυνομία ενώ μου είπε πως ήταν σίγουρος πως συγκράτησε τα πρόσωπα τουλάχιστον δύο εκ των δραστών».

Οι δυνάμεις της αστυνομίας, ερευνούν πάνω από 50 καταγγελίες σε ολόκληρη τη χώρα για νοθεία στην εκλογική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένων και10 καταγγελιών για την περιοχή Tower Hamlets όπου δέχτηκε την επίθεση ο Taylor.

Πηγή: Independent // http://tvxs.gr/node/57911

#007. Το πείσμα των λίγων…

 

Χρειάστηκε σήμερα να βρεθώ σε εφημερεύον νοσοκομείο.

Πρέπει να ομολογήσω πως παρά τα κακά του, οι περισσότεροι γιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς και λοιπό προσωπικό πραγματικά υπερβάλλουν εαυτούς στις άθλιες συνθήκες στις οποίες εργάζονται χωρίς όχι μόνο υλική ανταμοιβή αλλά ούτε καν τις στοιχειώδεις υλικοτεχνικές υποδομές…

#006. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι θα ελεγχθούμε!...

Έμαθα σήμερα για την υπέροχη ιδέα του Υπουργείου Οικονομικών να ελεγχθούν φορολογικά όσοι έχουν κλείσει τα βιβλία τους με τη διαδικασία της περαίωσης, αυτοπεραίωσης, αυτοελέγχου και το κακό συναπάντημα.

Όχι ότι δεν το περίμενα στη χώρα που ζούμε να συμβεί κάτι τέτοιο αλλά για ακόμη μία φορά το κράτος βάζει τα χέρια του και βγάζει [οικονομικά] τα μάτια του [βλ. και πιο παλιά περί προληπτικών εξετάσεων].

Να πούμε για όσους δεν γνωρίζουν τι είναι αυτά τα ωραία πράγματα: Κάθε φορά που το κράτος μας ξεμένει από μετρητό [ή θέλει μετρητά για πολλούς (πάρα πολλούς) και διάφορους λόγους] βγάζει ένα νόμο βάσει του οποίου όσοι δεν έχουν ελεγχθεί φορολογικά για κάποιες χρονιές πληρώνουν ένα ποσό που καθορίζεται με τύπους, φόρμουλες ή απλά αλχημείες και κλείνουν τα βιβλία. Δηλαδή είναι καθαροί για τα συγκεκριμένα χρόνια με την εφορία. Αυτή η πληρωμή γίνεται σε κάποιες δόσεις και όσο τρέχουν οι δόσεις μπορεί να έρθει ο έφορας και να στην μπουμπουνίσει. Μόλις ξοφλήσεις, όλα καλά και ας μην κρατούσες και καθόλου βιβλία και ας είχες κατακλέψει και όλο τον κόσμο.

Η μόνη λογική για το κράτος πίσω από κάτι τέτοιο είναι η εξής: έχω ένα κάρο ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις οι οποίες στην πάροδο των χρόνων με έχουν κατακλέψει. Για να πιάσω τις παραβάσεις τους πρέπει να στείλω δέκα στρατούς ελεγκτών στο δρόμο και αντί να τα μαζέψω εγώ θα τα βάλουν στην τσέπη τους οι ελεγκτές. Οπότε βάζω τους φορολογούμενους να μου δώσουν ένα κομμάτι από τα κλεμμένα με συνοπτικές διαδικασίες και είμαστε όλοι χαρούμενοι [κάτι παρόμοιο δηλαδή με την υποτίμηση της δραχμής πριν μπει η Ελλάδα στο EuroX].

Όσο και αν διαφωνώ με το να βγαίνει λάδι ο κάθε φοροκλέφτης και να νομιμοποιούνται οι αμαρτίες του ενώ ταυτόχρονα αυτός που ήταν συνεπής με τις φορολογικές του υποχρεώσεις πληρώνει ή κερατιάτικα χαράτσια ή πιο πολλά σε κανονικούς φόρους, δεν μπορώ να το αγνοήσω ως γεγονός. Αρκετοί μάλιστα μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία αλλά όχι τόσοι πολλοί όσοι θα ήθελε ο εκάστοτε υπουργός [γιατί πρόκειται για διαχρονική πρακτική].

Έλα όμως που σήμερα μαθαίνουμε ότι οι ελεγκτές θα πάρουν τους δρόμους για να ελέγξουν ό,τι έκλεισε με αυτές τις ρυθμίσεις!!! Δηλαδή και πλήρωσες το χαράτσι ήσουν δεν ήσουν εντάξει με την εφορία για να ξεμπερδεύεις και έρχονται μετά από λίγα χρόνια και σου λένε μια ωραία μέρα ότι δεν ξεμπέρδεψες αλλά...

θα ελεγχθείς!!!!

Και απορώ: δηλαδή βρήκαν οι ρημαδοπολιτικοί μας έναν [θεόστραβο] τρόπο να μαζεύουν κάποια από τα χρήματα που θα έπρεπε να είχαν βρει τρόπους να μαζεύουν υπό ομαλές συνθήκες και έρχονται και τον αναιρούν? Γιατί, αν τελικά αυτό το μέτρο ισχύσει, την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιο μέτρο αυτο-περαίωσης/ελέγχου/κάθαρσης/λύτρωσης ποιος θα πληρώσει? Ε? Ποιος?

Κανείς.

Και καλά, θα μου πείτε πως όσοι είναι συνεπείς θα πρέπει να χαίρονται γιατί προτιμάνε έναν έλεγχο με κάποια ψευτοπρόστιμα από ένα αυθαίρετο χαράτσι.

Αλλά οι ασυνεπείς? Βρέθηκε ένας τρόπος να πληρώσουν κάτιτις και τώρα ξάναμανά θα μένουν ανέλεγκτοι [γιατί σιγά μην ελέγξει κανείς όλους αυτούς - ακόμη και στις Η.Π.Α. ελέγχεται μόλις πάνω από το 1% των υποθέσεων] και όταν ακόμη τους γίνει έλεγχος θα κεράσουν έναν "καφέ" τον ελεγκτή και θα καθαρίσουν. Το κράτος μηδέν εις το πηλίκον.

Τι να πρωτοθαυμάσω? Την ευφυία? Τη συνέπεια?

Μπα, απλά για άλλη μια φορά θα χαρώ που δεν είμαι επιχειρηματίας και θα λυπηθώ συνάμα που κάτι τέτοια βλέπω διαρκώς και δεν τολμώ να γίνω...

#005. Επανάληψη "Παρά Πέντε" μήτηρ download

Διάβαζα πριν λίγες μέρες τη γκρίνια ορισμένων η οποία είχε προκληθεί από [ακόμη μία] επανάληψη επεισοδίου του "Παρά Πέντε". Καθότι και εγώ βλέπω τη συγκεκριμένη σειρά και οφείλω να ομολογήσω ότι μου αρέσει πολύ, παρακολούθησα με ενδιαφέρον τη συζήτηση. Σε κάποιο λοιπόν σημείο ένας χρήστης ανέφερε πως αντί να περιμένει πώς και πώς να ολοκληρωθεί η σειρά βλέποντας ένα ή δύο καινούρια επεισόδια το μήνα, θα κατεβάσει στο τέλος της χρονιάς όλα τα επεισόδια και θα τα δει μία και καλή.

Το ερώτημα είναι το εξής: "Απειλεί το internet τις τηλεοπτικές σειρές και τον προγραμματισμό [τηλεοπτικό, οικονομικό κλπ] της τηλεόρασης όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα?"

Κατά τη γνώμη μου ναι. Δεν απειλεί όμως ακριβώς την τηλεόραση και τους σταθμούς της όσο τη βλακεία ορισμένων εκ των στελεχών που δουλεύουν εκεί μέσα.

Όταν το κανάλι ως επιχείρηση που είναι προσπαθεί να μεγιστοποιήσει το κέρδος της, πρέπει να συνυπολογίζει ότι το κέρδος αυτό προέρχεται από τους πελάτες της. Και μπορεί άμεσα πελάτες να είναι οι διαφημιστικές εταιρείες [αφού αυτές τα ακουμπάνε στα κανάλια] όλοι όμως ξέρουμε πως ουσιαστικά πελάτης και δείκτης τάσης για τα οικονομικά ενός καναλιού είναι ο τηλεθεατής. Δεν μπορείς λοιπόν να μη σέβεσαι καθόλου τον πελάτη σου και να του σερβίρεις ξαναζεσταμένο φαγητό όταν αυτός έχει βάλει τα καλά του και έχει έρθει στο μαγαζί σου για να απολαύσει την σπεσιαλιτέ της ώρας.

Και έως τώρα όλα είναι καλά διότι το "Παρά Πέντε" είναι πρώτο βρέξει-χιονίσει, έχει-δεν έχει καινούριο επεισόδιο. Σου λέει ο άλλος αφού είμαι που είμαι σπίτι θα κάτσω να το δω [έτσι κι αλλιώς και τα άλλα σήριαλ δεν είναι αυτοτελών επεισοδίων οπότε πού να καταλάβεις τι γίνεται]. Επιπρόσθετα, πόσοι από το μέσο τηλεθεατή του σήριαλ ξέρουν να κατεβάζουν τα επεισόδια από το internet [αν έχουν μπει και ποτέ στο internet], έχουν τη διάθεση και την υπομονή να το κάνουν, διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και είναι τόσο συνειδητοποιημένοι ώστε να διαμορφώνουν τη δική τους ιδιωτική προβολή αδιαφορώντας για το κανάλι? Σίγουρα απειροελάχιστοι μπροστά στον όγκο των τηλεθεατών της σειράς. Στο μέλλον όμως?

Στο μέλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως οι σημερινοί τηλεθεατές που είναι εξοικιωμένοι με την τεχνολογία θα είναι πολλοί περισσότεροι τόσο για ηλικιακούς όσο και για τεχνολογικούς λόγους. Οπότε θα είναι κάτι πολύ πιο συνηθισμένο το να κατεβάζεις κάποια επεισόδια του αγαπημένου σου σήριαλ και να τα βλέπεις με την άνεσή σου χωρίς διαφημίσεις σε τόπο, χρόνο και με τρόπο που θα σου κάνει τη ζωή πιο εύκολη και πιο ευχάριστη.

Τι κι αν οι συνεχώς εξελισσόμενες συσκευές εγγραφής δεν αφαιρούν τις διαφημίσεις, δεν το ένα, δεν το άλλο. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι υπολογιστές. Προκειμένου λοιπόν σε πέντε με δέκα χρόνια να μην βλέπουμε υπολογιστή αντί για τηλεόραση καλό θα ήταν τα μυαλά των καναλιών να αρχίσουν να σέβονται τον τηλεθεατή [γιατί καλά με το "Παρά Πέντε" αλλά του χρόνου θα είναι πολύ πιο ωραίο να κατεβάζω κάποιο σήριαλ παρά να στήνομαι μπροστά στο κουτί μην ξέροντας τι μου ξημερώνει] και να προγραμματίζουν την επόμενη ημέρα για τη μορφή και τη διανομή του προϊόντος τους.

Γιατί μια χαρά τα κατάφερναν ως τώρα. Όταν όμως μπορώ να δω τις καλύτερες ξένες σειρές μία μέρα μετά την προβολή τους στο εξωτερικό ή να κατεβάσω ένα σήριαλ και το να το δω μονορούφι μάλλον κάποια καμπανάκια θα πρέπει να χτυπήσουν...

#004. Να ψοφήσεις ρε!!!

Με περισσή χαρά μάθαμε τας προάλλας την πρόθεση του αρμόδιου υπουργού να πληρώνουν οι ασφαλισμένοι συμμετοχή στις προληπτικές εξετάσεις όπως είναι για παράδειγμα το τσεκ-απ και το τεστ Παπανικολάου!!!

Πάρα μα πάρα πολλές φορές για να τονίσουμε τα λεγόμενά μας χρησιμοποιούμε την υπερβολή "Αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα" αλλά αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με κάτι που όντως συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα!

Είναι εκπληκτικό το πώς ενώ όλες οι χώρες [και οι ασφαλιστικές εταιρείες] ρίχνουν όλο τους το βάρος στην προληπτική ιατρική και σε πολλές περιπτώσεις συνδέουν την πρόληψη με τη θεραπεία [σε απλά ελληνικά, αν δεν πρόσεχες ας πρόσεχες...] στην Ελλάδα τιμωρούμε τους "σπάταλους" ασφαλισμένους και μάλιστα εμπράκτως βάζοντάς τους να πληρώνουν αν θέλουν να προλάβουν το κακό.

Το οποίο κακό πρέπει να φροντίζει το σύστημα ώστε να προλαμβάνεται όχι για την υγεία και τη μακροζωία των ασφαλισμένων [αυτή την έχει το σύστημα γραμμένη εκεί που δεν πιάνει μελάνι] αλλά για την υγεία και τη μακροζωία τη δικιά του, αφού άλλο να προλάβουμε το κακό σήμερα και να το πληρώσουμε με λίγες μέρες νοσηλείας, κάποιους ορούς και λίγα χάπια κι άλλο να το αφήσουμε να εκδηλωθεί και να το χρυσοπληρώσουμε αύριο με επεμβάσεις επί επεμβάσεων, κούτες φαρμάκων και ένα κάρο επιδόματα [χώρια που θα έχουμε και έναν άνθρωπο δυστυχέστερο].

Με αυτά και με αυτά φαίνεται η χαζομάρα μέτρων κατά του καπνίσματος, του παθητικού καπνίσματος κλπ κλπ όπου καταδιώκουμε κάποιους ανθρώπους όχι για να έχουν την υγειά τους αυτοί και οι γύρω τους [χεστήκαμε] αλλά για να μην πληρώνει το ασφαλιστικό σύστημα τόσα καράβια λεφτά στην αντιμετώπιση ασθενειών σχετικών με το κάπνισμα. Την ίδια στιγμή θέλουμε να κατεδαφίσουμε μακροπρόθεσμα το σύστημα δίνοντας μηδενικές δυνατότητες να προληφθούν έγκαιρα οι κίνδυνοι.

Τελικά αυτή η διάταξη αποσύρθηκε αλλά λέει θα πληρώνουν οι έχοντες και κατέχοντες το κάτι τις τους. Λες και όταν πληρώνεις εισφορές [και μάλιστα κατ' αναλογία των όσων βγάζεις] δεν έχεις προπληρώσει τη συμμετοχή σου σε όλες αυτές τις δαπάνες αλλά επειδή έκανες το σφάλμα να βγάζεις κάποια αξιόλογα λεφτά πρέπει να πληρώνεις εισφορές αλλά τη στιγμή που θα τις χρησιμοποιήσεις αυτές θα είναι άχρηστες αφού θα πρέπει να ξαναπληρώσεις!!!

Λες στο κάτω κάτω και όλοι όσοι έχουν μεγάλα νόμιμα εισοδήματα δεν είναι όσοι δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Κακά τα ψέμματα, αυτές οι πρακτικές όχι απλώς βοηθούν στο να βλέπει ο μέσος Έλληνας το μαύρο χρήμα όλο και με μεγαλύτερη συμπάθεια αλλά αποτελούν την καλύτερη επιβράβευσή του.

Άντε με το καλό και μία εκστρατεία για τα πλεονεκτήματα του να παραβιάζουμε το στοπ και το κόκκινο. Ξέρετε πόσα λεφτά θα γλυτώσει το ασφαλιστικό μας σύστημα με τόσους μακαρίτες?

#003. CIMA

Μόλις ξεμπέρδεψα με το CIMA σήμερα [δύο μαθήματα, έχω άλλα 8] οπότε μόλις ηρεμήσω, θα ξαναπέσω με τα μούτρα στο γράψιμο και το κράξιμο. Και έχω να πω πολλά...

#002. Πάτα το! Πάτα το!

Μέχρι πριν λίγο καιρό, στο Deal του Antenna έπαιζε ο παίχτης μόνος του και μόνος του καλούνταν να απαντήσει στις προσφορές του τραπεζίτη.

Τώρα όμως με το Super Deal, ο παίκτης έχει μαζί [?] του και όλο του το σόι. Βλέποντας λοιπόν όλο αυτό το αλαλούμ με τους συγγενείς να συμμετέχουν στο παιχνίδι μπορούμε να βγάλουμε πολλά χρήσιμα συμπεράσματα αλλά πιο πολύ το εξής και ειδικά στις περιπτώσεις όπου ο παίκτης είναι το παιδί και το σόι περιλαμβάνει μανάδες [τα αυτά ισχύουν και όταν παίζει ο σύζυγος και συμμετέχει η σύζυγος]:

οι Έλληνες έχουν γίνει [ή μήπως ήταν πάντα???] ένας λαός ο οποίος προτιμά τη σιγουριά του και το βόλεμά του χωρίς να είναι διατεθιμένος να αναλάβει κανέναν κίνδυνο προκειμένου να φτάσει κάποια στιγμή το στόχο του.

Το χειρότερο όμως είναι ότι οι γονείς και οι σύζυγοι, δηλαδή οι άνθρωποι οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι δίπλα μας για να μας στηρίζουν και να μας δίνουν φτερά, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μας τα κόβουν και μας εμποτίζουν με αυτή τη νοοτροπία του άκοπου και ακίνδυνου βολέματος. Και εξηγούμαι:

όταν πηγαίνεις να παίξεις σε ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι ξεκινάς με το εξής δεδομένο: ΔΕΝ χάνεις τίποτα. Έχεις πάει να κερδίσεις όσο το δυνατόν περισσότερα αλλά σε κάθε περίπτωση δεν πήγες εκεί βάζοντας λεφτά από την τσέπη σου οπότε το να κερδίσεις κάποια χρήματα περισσότερα ή λιγότερα λίγη πραγματική διαφορά κάνει.

Για όσους γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, ο παίκτης από ένα σημείο και μετά μένει με κάποιες βαλίτσες που δεν έχουν ανοίξει και με μία προσφορά από τον τραπεζίτη. Όταν έχεις ακόμη στο παιχνίδι ποσά της τάξεως των 200.000 και 500.000 ευρώ, προσφορά 40.000 ευρώ και πρέπει να ανοίξεις ακόμη 2 βαλίτσες για να πάρεις την επόμενη προσφορά έχεις να σκεφτείς το εξής: ότι για να βγάλω από το παιχνίδι και τα δύο μεγάλα ποσά πρέπει να είμαι τόσο γκαντέμης που ό,τι και να κάνω χαμένος θα βγω. Τις πιο πολλές φορές ο παίχτης σκέφτεται λογικά και θέλει να ρισκάρει. Έλα όμως που πέφτει πάνω του η σύζυγος, η θεία, η μάνα και αρχίζει τα "Πάτα το! Πάτα το!" λες και ο παίχτης εκείνη τη στιγμή αντιμετωπίζει το υπέρτατο δίλημμα της ζωής του. Και είναι πραγματικά εκνευριστικό το πόσο γρήγορα αρχίζουν οι πιέσεις ενώ οι συγγενείς βλέπουν ότι οι πιθανότητες ο άνθρωπός τους να φύγει με ένα κάρο λεφτά είναι πολλές. Αντί να του δώσουν κουράγιο [πομπώδης έκφραση όταν μιλάμε για τηλεπαιχνίδι αλλά δεν μπορούσα να βρω καλύτερη] και να τον ωθήσουν να ρισκάρει - όχι σε βαθμό παράλογο αλλά αν δε ρισκάρεις και λίγο τι πήγες να κάνεις εκεί και στο κάτω κάτω αν χάσεις έχασες - όλοι προσπαθούν να τον πείσουν ότι πρέπει να σταματήσει εκεί το παιχνίδι ώντας τόσο σίγουροι ότι στη συνέχεια όλα θα χαθούν.

Και είναι τόση η @#$%^&*& της ελληνίδας συγγενούς που όταν ένας παίχτης συνέχισε το παιχνίδι, ρίσκαρε και έχασε, αυτή του είπε: "Στο είχα πει εγώ"!!!!!

Το πραγματικό πρόβλημα όμως δεν είναι το Super Deal. Είναι ότι βλέπουμε πρώτη φορά τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική οικογένεια μπροστά στην ευκαιρία του χρήματος και κατανοούμε τρομακτικά πράγματα. Τι άνθρωποι βγαίνουν άραγε από οικογένειες που καταδικάζουν το ρίσκο και όχι απλά δε δείχνουν κατανόηση αλλά είναι έτοιμες να σου την πούνε μόλις παραβείς τις "σοφές τους συμβουλές"?

Πόσο στέκει στην Ελλάδα το "πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα κρύβεται μία σπουδαία γυναίκα" όταν η μέση σύζυγος προσπαθεί να ευνουχίσει το αρσενικό δημιουργώντας του απέχθεια προς τον κίνδυνο που στο κάτω κάτω αυτός ο κίνδυνος θα δημιουργήσει συνθήκες για ένα καλύτερο και ευτυχέστερο [ΚΑΙ πλουσιότερο] μέλλον?